ตำนาน มือปราบจอมขมังเวทย์ บท3

ต่อจากความเดิมที่แล้ว
  พอกินกันเสร็จตากับเพื่อนๆก็ออกไปสำรวจป่าและหาน้ำเพื่อเก็บไว้กินและสำรวจดูว่ายังมีดินโป่งที่ไหนอีกบ้างและมองหารอยเท้าและทางเดินของสัตว์ ที่ตาผมตามหามันอยู่ แต่กลับไม่เจออะไรพอตกเย็นก็พากันกลับที่พัก คืนที่ 2 บนดินโป่งก็มีสัตว์มากมายเข้ามากินดินโป่งตามปกติเวลาผ่านไปเรื่อยๆตาได้กลิ่นแปลกๆเป็นกลิ่นเหม็นสาบๆแรงมาก เหมือนสัตว์กินเนื้อตามองหาเจ้าของกลิ่นนั้นจน ไปเจอเจ้าสัตว์ใหญ่ นอนหลบอยู่หลังพุ้มไม้มันคือ เสือโคร่งตัวเมียตัวโตเต็มไว ตาเปลี่ยนกระสุนเป็นลูกโดดเพื่อหวังจะสอยเจ้าเสือร้ายตัวนั้นให้ล่วงภายในนัดเดียวตาเปลี่ยนกระสุนทั้งลำกล้องซ้ายและลำกล้องขวาทั้งสองลูก (ผมลืมบอกไป ว่าปืนตาเป็นลุกซองแฟด) เสือโคร่งย่องเงียบๆเพื่อมาดักกินสัตว์ที่เดินผ่านดินโป่ง ตารอจังหวะจนเจ้าเสือร้ายเข้ามาในระยะตายิง
ตาเล็งไปที่หัวไล่ด้านซ้ายหวังให้กระสุนเคลื่อนที่เพื่อตัดขั้วหัวใจมันเสียงปืนดัง ปั้ง เสียงดังก้องป่าสัตว์โดยรอบๆพากันวิ่งหนีนัดแรกโดนจังๆแต่ไม่สามารถหยุดมันได้เพื่อนๆทั้ง 3 จกใจมองหาสิ่งที่โดนลูกกระสุนตาวิ่งเข้าใส่แต่กลับหาไม่เจอในเวลานั้นมีเสียงดังชึ้นอีกครั้ง ปั้ง นัดที่สองเสือนิ่งสนิท ตามิตถามว่า
ตามิต: ใครยิงไอไหลไซ่กูแลไม่เห็น  (แล = มอง , ไซ่ = ทำไม )
ตาจง: กูนิ มิต กูยิงเสือ
ตามิตยกปืนเล็งมาที่ตาเพราะไม่ได้พูดโค๊ดลับที่ได้ตั้งกันไว้
ตามิต: มึงเป็นใคร ไปอยู่ตรงนั้นได้พรือ ( พรือ = ยังไง )
ตาจง: มิตมิตมิต กูนิ กูลืม อย่ายิงกูนะกูจงนิ
ตามิต: ฉาบไปนะมึงฉาบได้เป็นผีเฝ้าป่า ( ฉาบ = เกือบ )
ตาปาน: จง จง จง ไหนเสืออยู่ตรงไหนลงไปแลถิตายม้าย
ตาจง: ปาน ปาน ปาน เรียบร้อย กูสอยมันนอนนิ้งไปแล้ว ค่อยลงไปตอนเช้า อีผู้หญิง นั้นยังอยู่แถวนี้
  ทุกคนนอนหลับกันจนเช้า ตาลงมาดูครั้งแรกที่เห็นตาอุทานขึ้นมาว่า '' ไอย่าลังกะ ของแรงๆ'' ( ตาเป็นคนใต้ )


ไว้ติดตามต่อในบทความหน้านะครับ
ขอขอบคุณข้อมูลจาก Po Pu Puk Pik